Feeds:
Δημοσιεύσεις
Σχόλια

Archive for the ‘Θυμάμαι’ Category

Εθιμοτυπικόν της Τσικνοπέμπτης

Posted in Γιορτάζω, Θυμάμαι, Μαγειρεύω, Τρώω, Πίνω, tagged , , on 29 Φεβρουαρίου, 2008| 1 Comment »

tsiknopempth

Το τσικνίσατε;

Ερωτήσεις που κάνω; Η Ελλάδα μες τη τσίκνα ήταν χθες! Θυμάστε τις δορυφορικές φωτογραφίες με τις φωτιές του καλοκαιριού; Έτσι! Μόνο που πια οι δορυφόροι γνωρίζουν! Είναι Τσικνοπέμπτη στην Ελλάδα και δεν τρέχει λόγος ανησυχίας…

(περισσότερα…)

Read Full Post »

Τα εγκαίνια και οι μνήμες

Posted in Θυμώνω, Θυμάμαι, Σκέψεις on 18 Οκτωβρίου, 2007| 2 Σχόλια »

museum

Σε απ’ ευθείας μετάδοση η Ελλάδα παρακολούθησε την πρώτη μεταφορά τμήματος της ζωφόρου. Όλοι με τα καλά τους, χαμογελαστοί και αστραφτεροί!

Πολλοί βοήθησαν για να γίνει πραγματικότητα αυτό το όνειρο, το όνειρο της Μελίνας. Ναι, είναι το δικό της όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Της ανήκει γιατί πολέμησε γι’ αυτό όσο κανένας! Το Μουσείο ήταν η πρόφαση για να κρατούν στο Βρετανικό Μουσείο οι Άγγλοι  τα μάρμαρα που πήραν από τον λόφο της Ακρόπολης!

(περισσότερα…)

Read Full Post »

Για να θυμούνται οι παλιοί…

Posted in Θυμάμαι on 27 Σεπτεμβρίου, 2007| 1 Comment »

Βλέπω σήμερα ότι οι Αθηναίοι έχουν την δυνατότητα να δουν σε δύο κεντρικές αίθουσες το έργο του ‘Αλαν Πάρκερ, «Pink Floyd The Wall»….

Λεπτομέρειες στο site του Αθηνοράματος…
(περισσότερα…)

Read Full Post »

Aπόγευμα της 15ης Ιουνίου του 1994

Posted in Θυμάμαι, Προσφορές Τρίτων, Τραγουδώ on 16 Ιουνίου, 2007| 1 Comment »

…έφυγε ένας ερωτικός ονειροπόλος που μας χάρησε πολλά μουσικά διαμάντια. Ανάμεσα σε αυτά και ένα χάρτινο φεγγαράκι.

Κλίκ Εδώ για όποιον θέλει να το έχει… από το rapidshare σε mp3 με τη φωνή του Κώστα Χατζή.

Γεια σας, ήρθα για να σας δείξω ο ίδιος την οδό ονείρων. Δεν ξεχωρίζει, είναι ένας δρόμος σαν όλους τους άλλους δρόμους της Αθήνας, είναι ας πούμε ο δρόμος που κατοικούμε: μικρός, ασήμαντος, λυπημένος, τυρρανικός, μα κι απέραντα ευγενικός. Έχει πολύ χρώμα, πολλά παιδιά, πολλές μητέρες, πολλές ελπίδες και πολλή σιωπή. Κι όλα σκεπασμένα από ένα τρυφερό μα κι αβάσταχτο ουρανό. Εδώ σ’ αυτό το δρόμο γεννιούνται και πεθαίνουν τα όνειρα τόσων παιδιών, ίσα με τη στιγμή που η αναπνοή τους θα ενωθεί με το ανοιξιάτικο αεράκι του επιταφείου και θα χαθεί. Όμως τη νύχτα δεν τους πιάνει ο ύπνος, κι όταν δεν ονειρεύονται, τραγουδούν.

(περισσότερα…)

Read Full Post »

Βρε πως αλλάζουν οι καιροί!

Posted in Θυμάμαι on 26 Μαρτίου, 2007| 2 Σχόλια »

ΠΑΓΩΤΟΟΟΟΟΟΟ

Μικρό παιδί σαν ήμουνα
και πήγαινα σχολείο
πως περιμέναμε την 25η Μαρτίου!!!

Βδομάδες πριν, οι δοκιμές της παρέλασης ήταν η αφορμή για να «χάσουμε» μάθημα.
Μη με κακοχαρακτηρίσετε τώρα! Κακή μαθήτρια δεν ήμουν, πάντα σημαιοφόρος ή παραστάτης! Α!

Και τα απογεύματα στην γειτονιά ακουγόταν οι τυμπανιστές/ στριες.

Ένα Εν Δύο Ένα…

Όλα αυτά ήταν η προετοιμασία για την μεγάλη μέρα.

Την ημέρα της παρέλασης την περιμέναμε πως και πως!

… για να φάμε το πρώτο παγωτό!

Πιο πριν η μαμά το απαγόρευε ρητά και κατηγορηματικά.

Σήμερα; Η γιορτή ήρθε και πέρασε χωρίς να την καταλάβω. Βλέπεις ήταν και Κυριακή και δεν έδενε με το Σαββατοκύριακο να δώσει ένα υπέροχο τριήμερο! Να γλυτώσουμε μια ημέρα δουλειάς. Γιατί πιά αυτό μας έμεινε απ’ όλα, η απόδραση από την καθημερινότητα. Τα τύμπανα έχω χρόνια να τα ακούσω. Και το παγωτό το τρώω όποια στιγμή θέλω. Ενηλικώθηκα βλέπεις! Mα τώρα πιά έχουμε παγωτό ολη τη χρονιά. Τότε, αρχές, το πολύ μέσα του Μάρτη γέμιζαν τα ψυγεία στα περίπτερα… και άρση του απαγορευτικού γινόταν την ημέρα της παρέλασης!

Βρε πως αλλάζουν οι καιροί!

Read Full Post »